Przygody modernistycznej fotografii.
Między symbolizmem Degasa a egzystencjalizmem Wolsa.

EDGAR DEGAS: psychologizm i symbolizm. Degas jako pierwszy z wielkich malarzy docenił walory fotografii, zawierzył jej możliwościom w czasach, gdy inni artyści nią gardzili, nie śmiąc się przyznać, że z niej korzystają.

WALKER EVANS: swojskość schwytana w czystą formę. Powściągliwy realista odbywający liryczną podróż do granic bezpośredniej obserwacji; piewca prostego przedmiotu, protoplasta pop-artu, Walker Evans był jednym z pierwszych artystów, którzy przywiązywali dużą wagę do oddziaływania znaku w pejzażu. Dowodził, że język znaków reklamowych jest przed wszystkimi innymi kontekstami sztuką ludową, transmitującą ludzką witalność.

ANDREAS FEININGER: między estetycznymi emocjami a matematyczną klarownością i zaufaniem do techniki. „Każda dobra fotografia spełnia cztery postulaty: wzbudza zainteresowanie, przejawia zamysł swego twórcy, oddziałuje emocjonalnie i ma dojrzałą formę graficzną”. Bauhausowski fotograf architektury, „dokumentalista i naukowiec” (wg własnego określenia), twórca wielkomiejskiej weduty fotograficznej (NYC).

WOLS (Alfred Otto Wolfgang Schultze-Battman): beznamiętna fetyszyzacja powszedniości; od dialogów z mistrzami Bauhausu, przez flirt z surrealizmem, po otchłań egzystencjalizmu.

Walker Evans, Licencjonowany zakład fotograficzny w Nowym Jorku,
1934, druk ok. 1970, odbitka żelatynowo-srebrowa
© Walker Evans Archive, The Metropolitan Museum of Art

Prelegent
Artur Tanikowski

Artur Tanikowski

Doktor nauk humanistycznych, kustosz dyplomowany, historyk sztuki, wydawca, stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku, członek polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA).
Pracuje w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki oraz w Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej i Zarządzania WIT.
Kurator i pomysłodawca wystaw w Polsce i za granicą, m.in. „Gdynia – Tel Awiw” (2019), „Z Paryża do Girony. Mela Muter i artyści polscy w Katalonii” (2018), „Frank Stella i synagogi dawnej Polski” (2016), „Wojciech Wilczyk: (nie)widzialne” (2015), „Kolory tożsamości” (2001–2006).
Publikuje teksty o nowoczesnej i współczesnej kulturze wizualnej, sztuce i architekturze w książkach zbiorowych i czasopismach. Jego książki autorskie to m.in. monografie Eugeniusz Zak (2003) i Wizerunki człowieczeństwa, rytuały powszedniości. Leopold Gottlieb i jego dzieło (2011) oraz dwuczęściowe opracowanie Malarze żydowscy w Polsce (2006–2007).